Mimi pala sa šestog sprata

Mimi, domaća evropska mačka, stara 2 godine,.. hitno dovedena u Kliniku Sveti Vrači nakon pada sa šestog sprata. Dezorijentisana, u stanju šoka, urađena kombinovana dijagnostika, primetna trauma grudnog koša, prisutan vazduh u pleuralnoj šupljini – pneumotoraks, plućni edem, bez drugih lomova ekstremiteta,.. Mimi se oporavlja uz stalan nadzor, oksigenaciju, simptomatsku, medikamentoznu i antistres terapiju,.. danas je zdravstveno stanje stabilno, bez trenutnih komplikacija, sledi dugotrajan oporavak na intenzivnoj nezi uz stalan medicinski nadzor…

Pneumotoraks je bolest kod kojeg dolazi do ulaska atmosferskog vazduha u pleuralnu šupljinu. Prema nastanku, deli se na traumatski, jatrogeni i spontani. Traumatski pneumotoraks može biti otvoren (traumatske povrede grudnog koša, npr. ugrizne rane, prostrelne rane,…) ili zatvoren (tupa trauma grudnog koša). Spontani pneumotoraks nastaje bez prisustva traume, a može biti primarni ili sekundarni. Kod primarnog ne postoji uočljiva bolest pluća (npr. rupture pleuralnih cista), a kod sekundarnog je ona uočljiva. Kliničku sliku pneumotoraksa odlikuje otežano i ubrzano disanje, ubrzan puls, hipotenzija, cijanoza vidljivih sluzokoža… Dijagnoza se postavlja na temelju kliničkog pregleda, rtg te torakocentezom.

Plućni edem je neinfektivna bolest koja se razvija jer se kapilari i vene prelivaju krvlju, nakon čega krvna plazma ulazi u bronhiole, bronhije i vezivno tkivo pluća. Stagnacija krvi dovodi do napretka hiperemije sluznice bronha i pluća. Najčešći uzrok takvog poremećaja je nedovoljna srčana aktivnost, fizičko preopterećenje, kuga ili upala pluća, ozbiljno pregrevanje ili trovanje otrovnim gasom, trauma grudnog koša sa fizičkim oštećenjem. Edem zahteva intenzivnu negu i stalni medicinski nadzor, tako da je u slučaju plućnog edema bolničko lečenje najbolja opcija.

Građa mačjeg tela potpuno je prilagođena životu lovca. Izrazito su pokretljive i stabilne na visokim pozicijama, a imaju i izuzetne reflekse. Istraživanja su pokazala da mačke pri padu nikad ne padaju na glavu ili leđa, već uvek zauzimaju položaj u kome raširenih nogu padaju prema tlu pa se prilikom pada sa manjih visina uspešno dočekuju na noge. Ovakav način održavanja tela u željenom položaju zahvaljuju sitnim dlačicama koje su pozicionirane na samom početku ušnog kanala.

Mogućnost amortizacije pada, zavisi od visine sa koje je mačka pala, starosti i kondicije kao i od prepreka koje se mogu naći na putanji pada a koje dodatno mogu povrediti životinju. Mačke koje nemaju teže povrede po pravilu će odmah potrčati, odnosno pobeći sa mesta pada i potražiti skrovište. Takva mesta su najčešće nedostupna vlasnicima i vrlo ih je teško namamiti da izađu.

Međutim, ozlede mogu biti brojne i različitog stepena. Stoga je uvek dobro životinju odneti na veterinarski pregled. Neke ozlede su uočljive sa jasno izraženim znacima dok su neke prikrivene. Skrivene traume koje nastupe pri padu nose veliku verovatnoću manjih oštećenja krvnih sudova kao i svih mekih tkiva ili organa. Ukoliko životinja ne miruje, takva oštećenja čak i nakon nekoliko dana mogu dovesti do jačih unutrašnjih krvarenja ili ruptura oštećenih organa.